برگشت بود ...
شب رسیدیم به کجا یادم نیست ولی یه رستوران بود برای شام ...
دو تا کاروان بودیم، نرفتم داخل رستوران نشسته بودم و بیرون فکر میکردم ...
سگهای خیلی بزرگی اطرافم سروصدا میکردن
الان که فکر میکنم میبینم من چطوری اونجا نشسته بودم و به سگها کاری نداشتم، اونا هم ...
چه غم اگر بعضی دانشگاه ها بگن نباید میرفت کربلا ...
و اذا النجوم انکدرت
آنگاه که تمام یاران خورشید شهید افتادند
اذا الشمس کورت
آنگاه که خورشید هدایت
بالای نی رفت ...
قیامت آغاز شد.
چند وقت است دلم میگیرد
دلم از شوق حرم میگیرد
مثل یک قرن شب تاریک است
دو سه روزی که دلم میگیرد
مثل این است که دارد کم کم
هستی ام رنگ عدم میگیرد
دستۀ سینه زنی در دل من
نوحه میخواند و دم میگیرد
گریه ام یعنی: باران بهار!
هم نمیگیرد و هم میگیرد!
بس که دلتنگی من بسیار است
دلم از وسعت کم میگیرد
لشکر عشق، حرم را به خدا
به خود عشق قسم میگیرد.
قیصر امین پور
پ.ن : لَقَد عظُمَت الرّزیّةُ و جلّت و عَظُمَت المُصیبةُ عَلینا و عَلی جمیع ِ اهل الاِسلام و جَلّت و عَظُمَت مُصیبَتُکَ فی السّماوات عَلی جَمیع اهل السّماوات...
در را که زدند زن هنوز داشت برای فوت پدرش گریه می کرد.
مرد بلند شد که برود و در را باز کند.
زن گفت: «احتمالا آمده اند به من تسلیت بگویند. خودم می روم در را باز می کنم.» و رفت.
پشت در که رسید پرسید: «کیستی؟»
گفت: «در را باز کن؛ آمده ایم علی را برای بیعت ببریم...»
قول داده بودم در سفر قیام تو را هم همراه خودم ببرم ...
خدایا قوتی ده که بتوانم در این دنیای فانی گرفتار نشوم ...
به قول مختار: دلدل راه بلد نیست اما قرار است مختار را به معراج ببرد.
شمر سر حسین را جدا کرد و به خولی سپرد.
سنان نیزه بر پشت امام زد که از سینه ی بی کینه اش بیرون زد ...
چون نیزه را بیرون کشید، روح حسین به اعلی علیین رسید ...
نفس مهموم
حاج کاظم : خب جناب آقای احمد کوهی حالا من گوشم با شماست.
احمد کوهی: ببین حاجی من اصلا نمیتونم باور کنم که این کار، کار شما باشه، چرا؟
حاج کاظم: دلیلش زمونه و دوری و مشغله شماست ...
شــب زیـارتــی اربــاب، بـه امــیـد زیـارت؛
صلــی الله عـلیـک یا ابـاعـبــدالله الحـســیـن