بعد از تخریب مرقد شریف توسط هارون ، در زمان مامون خلیفه عباسی عمارت دوم بنا شد و تا تاریخ 232 باقی بود.
مامون به علت علاقه ظاهری اش به علویان بنایی را بر مرقد امام احداث کرد، که تا عصر متوکل برجا بود.
متوکل که از سال 236-247 حکومت را در دست گرفت، مرقد امام حسین را مورد تجاوز و خشم مکرر خود قرار داد. به دستور وی مرقد و خانه های اطراف آن را ویران کردند و زمین آن را شخم زدند، بذر پاشیدند و بر قبر آب بستند و مردم را از زیارت قبر بازداشتند. آب در اطراف قبر مطهر دور زد و قبر را فرا نگرفت، از این رو آنجا به حائر حسینی معروف شد.
مامور این تخریب ابراهیم دیزج، یهودی تازه مسلمان بود که به سال 236 قمری گروهی از یهودیان را به خدمت گماشت و خود پیشاپیش به ویرانی قبر اقدام کرد.
۲ نظر
۱۷ فروردين ۹۲ ، ۲۲:۰۶
