قلمدان ...

من، از خودم توبه کرده ولی از تو توبه نتوانم که نتوانم...

قلمدان ...

من، از خودم توبه کرده ولی از تو توبه نتوانم که نتوانم...

قلمدان ...

قلمدان، جعبه مانندی است از جنس چوب٬ مقوا یا پاپیه ماشه که برای نگهداری قلم‌های مخصوص خوشنویسی و دیگر ابزار کتابت به کار می‌رود. عکس مشهد مقدس در اردیبهشت ماه سال نود و دو می باشد.
---------------------------------------------------------------
همیشه خدا هست.
همیشه خدا بخشنده است و بنده اگر توبه کار باشد می تواند دوباره بروید، رشد کند و به بالندگی برسد .....
من، از خودم توبه کرده ولی از تو توبه نتوانم که نتوانم.
نوشتن سخته مخصوصا اگه زیر نور چراغ گردون قرمز باشی و زمانی باشه که برق ها رو قطع کرده باشن و عده ای هم خواب باشن.
بعضی از چشم ها توی این تاریکی برق میزنه، هیچکدوم حرف نمیزنن ...
فردا روز سختیه، خیلی سخت ...
معلوم نیست چی می شه خیلی ها از من نخواهند گذشت اما خدا کنه منو بفهمن انتظار ندارم به من حق بدن اما مجبورم، مجبورم اگه حمله کنن جواب بدم اگه زخم بندازن زخم بندازم و...
خدایا تو را به جان فاطمه کمکم کن کمکم کن زبان و قلم گره نخوره تا بتونم حرفام رو بنگارم کمکم کن حرفهام برای احقاق حق باشه نه برای ....
شهادت می‌دهم به ولایت شیعه هرکس در این نظام تکلیفی به گردن داره و من هم
اگر عباس از آرمانی فرمان میگیره که فراتر از ... چرا من تو چنین شرایطی اونو تنها بذارم .
امیدوارم نیت حقیر رو درک کرده باشین من قصد آزار کسی رو ندارم
من واسه صبرتون یه یا علی می‌خوام. همین!

آخرین نظرات
  • ۴ اسفند ۹۳، ۰۹:۵۲ - سید محمد جواد
    بله !
بایگانی

... به خدا سوگند اگر برادرم از من پیمان نگرفته بود که در پاى جنازه اش خونى ریخته نشود، به شما شمشیر زدن را نشان مى دادم.

۱ نظر ۰۴ شهریور ۹۱ ، ۲۰:۴۴
کربلایی مجید

مرد دهانش را باز کرد که حرف بزند.
حسین گفت: " نه! چیزی نگو. حرفت را بنویس توی یک نامه و بده به من."
مرد نوشت: " کمکم کن. یک نفر پانصد سکه از من طلب دارد. پولش را می خواهد. من هم ندارم بدهم. "
نامه را که خواند هزار سکه داد به مرد.
گفت: " بدهی ات را بده، بقیه اش هم برای اداره ی زندگی ات. در ضمن فقط از سه نفر کمک بخواه؛ فرد با ایمان، جوانمرد و فرد اصیل و بزرگوار. "

۳ نظر ۰۴ شهریور ۹۱ ، ۱۸:۲۹
کربلایی مجید

توی مکان های تاریک، از نور پیشانی و گلویش شناخته می شد.گه گاه، عده ای این موضوع را امتحان می کردند.

۱ نظر ۰۴ شهریور ۹۱ ، ۱۶:۲۱
کربلایی مجید

پرسید:" آن کسی که آنجا وسط مسجد نشسته، کیست؟"
گفتند:" حسین پسر علی."
پیش خودش گفت بروم قربة الی الله کمی به او فحش بدهم.
آمد ایستاد روبه رویش. تا می توانست فحش داد و لعنت کرد. هم خوش را و هم پدرش را.
گفت شما منافقید، شما اسلام را خراب کردید و از این حرف ها.
وقتی خسته شد دهانش را بست.
حسین گفت: اهل شامی؟"
مرد گفت:" بله."
گفت:" می دانم شامی ها اینطور هستند. پس حتما غریبی و جایی هم نداری. بیا برویم خانه ی ما. مهمان ما باش. غذایی بخور. استراحتی بکن."
مرد بعدا می گفت:" دوست داشتم آن موقع زمین شکافته شود و من را ببلعد."

۲ نظر ۰۴ شهریور ۹۱ ، ۱۲:۵۱
کربلایی مجید
به حسن خیلی احترام می گذاشت.
می گفتند:" چرا این قدر به برادرت احترام می گذاری؟"
می گفت:"همان هیبتی که در پدرم علی می دیدم، در برادرم حسن هم می بینم."
شهید هم که شد، هر شبِ جمعه می رفت زیارت مزارش.

۲ نظر ۰۴ شهریور ۹۱ ، ۱۱:۵۴
کربلایی مجید

خلیفه ی سوم ابوذر را تبعید کرده بود به ربذه. به بیابانی بی آب و علف.
فقط برای اینکه به شیوه ی حکومتش اعتراض کرده بود.
گفت:" هیچ کس حق ندارد بدرقه اش کند."
امام علی بدرقه اش کرد با حسن و حسین.
حسین می گفت:" عمو جان! بی صبری نکن. از خدا کمک بخواه. نکند تسلیم شوی جلوی سختی ها و ستم ها. بی صبری نکن."

۱ نظر ۰۳ شهریور ۹۱ ، ۲۱:۲۷
کربلایی مجید
پیر شده بود ابوسفیان. چشم‌هایش درست نمی‌دید. به حسین گفت دستش را بگیرد و ببردش قبرستان. درست روز به حکومت رسیدن خلیفه‌ی سوم که از بنی‌امیه بود…

رفت ایستاد بالای قبر حمزه. گفت: “چیزی که به خاطرش می‌جنگیدیم دوباره افتاد دست ما، در حالی که شما یک مشت خاک شده‌اید.”
حسین با این که سن و سالی نداشت گفت: “همیشه زشت باشی!” و ولش کرد توی بیابان و رفت.

۱ نظر ۰۳ شهریور ۹۱ ، ۱۹:۳۹
کربلایی مجید

پیرمرد داشت وضو می گرفت.
صدای دو پسر بچه را شنید. بحث می کردند که وضوی کدامشان درست است.
پیرمرد توجهی نکرد. آمدند پیش او.
گفتند : "ما وضو می گیریم؛ شما ببینید وضوی کداممان درست است." وضو گرفتند. صحیح و کامل.
پیرمرد خنده اش گرفت. گفت : " وضوی هر دوتان حرف ندارد. این منم که با این و سن و سال اشتباهی وضو می گیرم."
نقشه حسن و حسین گرفته بود.

۲ نظر ۰۳ شهریور ۹۱ ، ۱۷:۲۰
کربلایی مجید