حسیــــــــــــ ن من (70) ...

شهر ماتم‌زده بود.

کوفی‌ها عزا گرفته بودند.

می‌ترسیدند از خشک‌سالی. رفتند پیش علی تا چاره‌ای بیندیشد.

علی پسرش را آورد. حسین دعا کرد و بقیه آمین گفتند. باران گرفت.

---

شهر غرق شادی بود. کوفی‌ها جشن گرفته بودند.

لشگرشان، لشگر خارجی‌ها را شکست داده بود.

قرار بود سرهای بریده آنها و زن و بچه‌های اسیرشان را بیاورند. همه آمده بودند تماشا.

خارجی‌ها را آوردند.

امیرشان انگار آشنا بود؛ حسین بود پسرِ علی.