تدبر در کلام نورانی وحی (4)

خداوند، منافق را به اشخاصِ در باران مانده‏اى تشبیه کرده که مشکلات بارانِ تند، شب تاریک، غرّش گوش خراش رعد، نور خیره کننده‏ى برق، و هراس و خوف مرگ، او را فرا گرفته است، امّا او نه براى حفظ خود از باران پناهگاهى دارد و نه براى تاریکى، نورى و نه گوشى آسوده از رعد و نه روحى آرام از مرگ.

۱) نقشه‏ها وتوطئه‏هاى منافقان، به اراده الهى ناتمام مى‏ماند. «ذهب اللّه بنورهم» ... 

۲) طرف مقابل منافقان، خداوند است. «ذهب اللّه بنورهم» ...

۳) منافقان، لجاجت و تعصّب دارند. «فهم لا یرجعون» ...

۴) منافقان بدانند که خداوند بر آنها احاطه دارد و هر لحظه اراده فرماید، اسرار و توطئه‏هاى آنها را افشا مى‏کند. «و اللّه محیط بالکافرین» ...

۵) سرانجام نفاق، به کفر منتهى مى‏شود. «و اللّه محیط بالکافرین» ...