لاَ یَغُرَّنَّکَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ کَفَرُواْ فِی الْبِلاَدِ
مبادا تو را فریب دهد، رفت و آمد کافران در شهرها ... سوره آل عمران آیه 196
أَفِی اللّهِ شَکٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ
مگر در باره خدا پدید آورنده آسمانها و زمین تردیدى هست؟
سوره ابراهیم آیه ده
وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلاَئِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَیَسْفِکُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ .. بقره 30
من در زمین جانشینی قرار خواهم داد.
پروردگارا آیا کسی را قرار میدهی که فساد و خون ریزی کند؟
پرودگار فرمود من حقایقی را میدانم که شما نمیدانید ...
. ..وَ هو الّذی ینزّل الغیث مِن بعدِ ما قنطوا و ینشرُ رَحمَته...
و اوست که بعدِ ناامیدی باران می‌باراند و رحمتش را می‌پراکند. ..
(شوری/28)
نامش " حارث " بود.
اهل آسمان همه می شناختندش.
آوازه نمازهایش همه جا پیچیده بود.
داستان از انجا شروع شد که ناگهان روال همیشگی زندگی اش ریخت به هم.
خدا از همه خواسته بود که به پای آدم (ع) بیفتند. و این سخت بود.
انگار حسی تازه را ته ِ ته ِ دلش یافته بود. حسی غیر از این همه سال پرستشی که ریخته بود پای خدایش.
خودش! به خدا گفت: " قول می دهم تا ابد عبادتت کنم. برای تو سجده کنم ولی برای این آفریده ات هرگز! " حرف کمی نبود.
حرف روی حرف خدا زده بود.
خدای مهربان از او پرسید: " چرا نمی خواهی از سجده گذاران باشی؟ " انگار او اصلن نفهمیده بود، در مقابل چه کسی ایستاده و دارد سوال چه کسی را جواب می دهد.
گفت: چون من موجودی نیستم که به مشتی خاک سجده کنم." داشت همین عبادتهای نفهمیده اش را به رخ خدا می کشید.
و خدا...
خدای مهربان او را از خودش راند. از مهربانی ِ قشنگش!
حسینیه دل
پ.ن :خوبتر که فکر می کنم می بینم چیزی که "حارث" را " ابلیس" کرد دلش بود.
او می خواست خدا را هر جور که دلش می خواهد بپرستد نه آن جور که خدا می خواهد....
آنها می بینند در حالی که نمی بینند ...
و اگر خدا بخواهد این ایمان ظاهرى را هم از او مىگیرد، که از همان روز اول رسوا شود، و مسلمانان فریبش را نخورند
(اما خدا چنین چیزى را نخواسته است) ...
صفحه 89 تفسیر المیزان
فقط تیتر را خوندم و آیه 82 سوره مبارکه مائده در ذهنم آمد که :