جز سایه نبود پرده‌دارم ...

می‌رفت نهفته بر سر بام                   نَظاره‌کنان ز صبح تا شام

تا مجنون را چگونه بیند                       با او نفسی کجا نشیند

او را به کدام دیده جوید                       با او غم دل چگونه گوید

از بیم رقیب و ترس بدخواه                    پوشیده به نیمه شب زدی آه

چون شمع به زهر خنده می‌زیست             شیرین خندید و تلخ بگریست

گِل را به سرشک می‌خراشید                  از چوب رفیق می‌تراشید