از جمکران تا مشهد ...

از حرم یار تا حرم دل، گاهی اونقدر فاصله کم می شود، آنموقع که بارانی از اشک صحن کوچک دلت را خیس می کند، آنموقع که بانگ اذان گل دسته های تنگ صحن کوچیک دلم، تنها آه می شود، آنموقع که احساس بار ها شکسته ام، دوباره شکسته می شود، آنموقع که تپش قلبم از سینه رها می شود، آنموقع که آرزوهای چندین ساله ی دلم تنها رضا می شود رضا ...

بعد از یک هفته سخت، همه امیدت اینه که آخر هفته میری پیش امام رئوف و این آرومت میکنه ...

قبل از اینکه برم خیلی از دوستان التماس دعا گفتن اما دوستان بدونید که پرواز کردن ربطی به بال نداره دلی میخواد به وسعت آسمون، دل را باید آسمونی کرد ...